Ik ben Karin, 45 jaar. Toen ik 24 was werd bij mij voor het eerst aan ASS, toen nog Asperger, gedacht door een hulpverlener. Zelf had ik daar niet aan gedacht, en ik herkende me ook helemaal niet in het beeld van autisme dat ik tegenkwam, nadat ik me erin ging verdiepen. Ik had allerlei problemen niet die beschreven werden bij mensen met autisme, en omgekeerd had ik problemen wel, die dan weer niet gekoppeld werden aan autisme.
Zoals een gevoeligheid voor bepaalde geluiden, wat pas sinds kort tot de autismekenmerken hoort. Of vriendinnen, die ik dan weer wel had, net zoals een studie en bijbaan. Door het gebrek aan herkenning ging ik erg twijfelen aan de juistheid van de diagnose. Het is goed dat er nu meer aandacht komt voor (zelfstandige) vrouwen met autisme, zodat zij hopelijk wel herkenning kunnen vinden in elkaar en de diagnose, wat ik heb moeten missen.
Ik vind het lastig om te zeggen wat de impact van autisme is op mijn leven. Aan de ene kant heel veel, omdat een groot deel van mijn werk en vrijwilligerswerk te maken heeft met autisme. Aan de andere kant heb ik mijn leven al jaren aangepast aan mezelf, en zijn er momenten dan ik amper merk dat ik autisme heb. Op weer andere momenten, bijvoorbeeld als mijn leven niet loopt zoals ik graag had gewild, weet ik gewoon niet in hoeverre ik dat aan autisme moet wijten. Ik probeer ook om niet alles te labelen als ‘door autisme’, maar te zien als ‘zo ben ík’ of ‘dit hoort bij mij’.
Ik ben trots op mijn (vrijwilligers)werk op het gebied van autisme door de jaren heen. Voorbeelden zijn de belangenvereniging Personen uit het Autisme Spectrum, Autminds en de Onderzoeksagenda Autisme. Op mijn eigen website www.karinvandenbosch.nl vind je meer informatie over wat ik zoal doe.
Mijn tip aan mensen met autisme is om dichtbij jezelf te blijven. Leer jezelf kennen en probeer om te leven vanuit wie jij werkelijk bent.
Reactie plaatsen
Reacties