Mijn naam is Lisa Verdoorn, 31 jaar en creatieve duizendpoot. Ik maak, schrijf, wil alles weten en begrijpen, wil teveel waardoor de mogelijkheden mij wel eens overspoelen en er niks meer uitkomt. Telefoon uit, internet uit, rust en mijn liefste vriend de natuur en vooral de zee. Sinds kort heb ik de basgitaar ontdekt die door zijn zware, vibrerende noten rust brengt in mijn hoofd.
In maart 2021 kreeg ik de diagnose ASS en ADHD, na vele malen vastlopen. Jezelf en de wereld niet snappen, maar er wel bij willen horen want dat moet of in ieder geval zo voelde dat. Dit bereikte zijn hoogtepunt in juli 2020. Ik ben de persoon dankbaar die mij vertelde dat ik misschien autisme heb, want dit heeft ertoe geleid dat ik na al die jaren mezelf kan gaan begrijpen, mezelf kan zijn en mezelf niet meer hoef te bewijzen met dingen die ik andere mensen zo makkelijk zie doen. Ik weet dat de impact voor mijn diagnose groot was, dat benauwende situaties niet ongewoon waren en mijn grenzen ver te zoeken. Ik moet de impact van na de diagnose nog gaan ondervinden, een plek geven en voel nu dat ik kan ademen en behoefte heb aan rust, stilte en natuur.
Ik ben trots dat ik ondanks alles mezelf altijd overeind heb gehouden, een doorzetter ben en over het algemeen een positieve denker. Ook ben ik trots op mijn vluchtmanier die ik jaren hanteer om naar verre oorden te gaan omdat (daar kom ik nu achter) ik dan even ver weg was van alle verwachtingen, stress in alledaagse dingen en het niet toekomen aan mezelf. In verre oorden heb ik zelf de controle, ben ik bij de zee en niemand vindt mij dan gek want ik ben toch al een rare toerist ;-) Dit heeft mij de allermooiste plekjes laten zien waar ik nog vaak over droom.
⠀
Ik ben nog vol op ontdekkingstocht. Een tip aan andere mensen met autisme is om dicht bij jezelf te blijven en je grenzen aan te geven. Ik probeer mezelf ook vooral op de positieve kanten te richten van ASS en de puurste versie van mezelf terug te vinden. Dat lucht echt heel erg op.
Reactie plaatsen
Reacties